Το 50% περίπου της οικονομίας μας βασίσζεται στον τουρισμό που φτάνει στην Κύπρο για "ήλιο και θάλασσα" ή για τα τρία S -Sun, Sea and Sex.
Έπρεπε επομένως να δείχνουμε περισσότερο σεβασμό στη θάλασσα.
Όμως:
Η παρουσίαση πιο κάτω είναι από τη πρόσφατη μου επίσκεψη στη Πάφο όπου υπάρχουν ακόμη μυστήρια ...
Έπρεπε επομένως να δείχνουμε περισσότερο σεβασμό στη θάλασσα.
Όμως:
- τα κονδύλια για καθαρισμό των παραλιών είναι πολύ λίγα,
- πρέπει να υποδεικνύουμε συνεχώς στις Τοπικές Αρχές να βάζουν κάλαθους αχρήστων στις παραλίες τους και να τους άδειάζουν συχνά,
- έχουμε σκουπιδότοπους κοντά στη θάλασσα,
- σχεδιάζουμε αγωγούς των ομβρίων που καταλήγουν στη θάλασσα (εφόσον η Κύπρος έχει νερού παντού και δεν το χρειάζεται). Το επιπλέον πρόβλημα με τους οχετούς είναι ότι ορισμένοι βάζουν μέσα και λύματα που τελικά καταλήγουν στη θάλασσα.
- τα λύματα των σκαφών αναψυχής ακόμη καταλήγουν στη θάλασσα,
- οι ψαράδες πετούν μπαταρίες και ελαστικά των αυτοκινήτων.
- ιχθυοτροφεία και λύματα προκαλούν μάλλα.
Η παρουσίαση πιο κάτω είναι από τη πρόσφατη μου επίσκεψη στη Πάφο όπου υπάρχουν ακόμη μυστήρια ...
 |
| From 2008_07_26-Pa... |
Σχόλια
Ναι υπάρχουν συστήμα επεξεργασίας λυμάτων με φυτά αλλά ΄χρειάζεται μεγάλη έκταση για μεγάλες ποσότητες....
Η πρασινάδα εδώ όμως γιατι ;;;;;
Παραλίες-αμμουδιές ή σταχτοδοχεία;
Πότε επιτέλους θα αγαπήσουμε αυτό τον τόπο και να πείσουμε και τους άλλους;
Φέτος, παραμείναμε εντός. Δεν ταξιδέψαμε στο εξωτερικό και έτσι, με την οικογένειά μου, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε διάφορες παραλίες μας, ειδικά για κολύμπι. Στις πλείστες από τις παραλίες αυτές η κατάσταση ήταν απογοητευτική. Αποτσίγαρα, χαρτιά, μπουκάλια, ανύπαρκτα ή ακατάλληλα σκυβαλοδοχεία έπλεκαν το σκηνικό σε χώρους όπου χιλιάδες άνθρωποι πήγαιναν για να κολυμπήσουν και να δροσιστούν από την καλοκαιρινή κάψα. Η πρώτη απογοήτευση ήρθε από την πολύ όμορφη και ξανθή αμμουδιά στη ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ, πριν από την Αγία Νάπα. Η παραλία αυτή μαζεύει πολύ κόσμο καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού και συχνά δεν βρίσκεις τόπο να κάτσεις. Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι η αμμουδιά η οποία έχει καταντήσει ένα τεράστιο ΣΤΑΧΤΟΔΟΧΕΙΟ. Κατά τη διάρκεια της ημερήσιας ή και βραδινής επίσκεψής τους, όσοι κολυμβητές καπνίζουν, βγάζουν ένα μικρό λακκάκι στην άμμο και θάβουν το αποτσίγαρό τους. Αυτό γίνεται καθημερινά από μερικές χιλιάδες λουόμενους, ντόπιους και ξένους! Ακόμη, στην ίδια αμμουδιά, φαίνεται πως τις νύκτες, διάφορες παρέες, ανάβουν κάρβουνα, τα οποία, μετά το πέρας της αποσουβλίασης, θάβονται στην άμμο! Αποτέλεσμα; Όταν τα μικρά παιδιά, ανύποπτα, σκάβουν με το φτυαράκι τους την άμμο, βρίσκουν τεράστιες ποσότητες από αποτσίγαρα και κάρβουνα τα οποία έχουν φτάσει να είναι περισσότερα από ό,τι οι κόκκοι της άμμου! Η δεύτερη απογοήτευση ήρθε στην παραλία απέναντι από το παλιό Woolworth στο ΟΛΥΜΠΙΑ Λεμεσού. Η αμμουδιά αυτή είναι πηκτή σαν τη λάσπη, χιλιοπατημένη, ασκάλιστη και βρόμικη και με κάθε λογής σκουπίδια να σεργιανίζουν πάνω κάτω, μέσα και έξω από το νερό. Εδώ το χειρότερο είναι πως κανείς δεν ενοχλείται από τις ακαθαρσίες. Απλά τις σκουντούν λίγο πιο κάτω, απλώνουν την πετσέτα τους και κάθονται. Η τρίτη παραλία είναι ο πάλαι ΚΟΛΠΟΣ ΤΩΝ ΚΟΡΑΛΛΙΩΝ. Μια παραδοσιακή παραλία για μπάνιο που πάντα σφύζει από επισκέπτες, οι οποίοι αρέσκονται στο να παίζουν με τις ώρες στα μικρά αλλά παιχνιδιάρικα κύματά της. Εδώ λοιπόν, παρ' όλο που γίνεται κάποια προσπάθεια με κάποιους καλάθους, εν τούτοις υπάρχουν πολλές ακαθαρσίες στην άμμο, σε όλη την έκταση της παραλίας. Αποτσίγαρα, μπουκάλες νερού, χαρτιά και διάφορα άλλα αντικείμενα στολίζουν το χώρο. Τέλος, μέχρι και στο Λατσί, στην παραλία κοντά στο Κέντρο Γιαννάκη, παρ' όλο που εδώ υπάρχει χαλίκι και δεν θάβονται εύκολα πράγματα, εν τούτοις κάποιοι επιτήδειοι βρίσκουν τον τρόπο να αφήνουν τα σκουπίδια τους. Λίγα έστω, αλλά αρκετά για να σε κάνουν να νιώθεις μια σχετική δυσφορία. Η μόνη παραλία που συναντήσαμε και στην οποία γίνεται προσπάθεια να παραμείνει η αμμουδιά καθαρή βρίσκεται δίπλα στο παλιό ΣΟΔΑΠ Πάφου. Στη Δημοτική αυτή παραλία, όταν κατεβαίνεις τα σκαλιά σε περιμένει μια ταμπέλλα που λέει: Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΚΤΟΔΟΧΕΙΟ! Στη συνέχεια συναντάς μια δεύτερη έκπληξη: Ένα καλάθι που είναι γεμάτο χάρτινα σταχτοδοχεία τα οποία σου προσφέρονται για να σβήσεις μέσα τη γόπα σου! Ακόμα πιο σημαντικό, σε κάθε 5 μέτρα υπάρχουν μεγάλοι και ωραίοι σκυβαλοκουβάδες που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Παρ' όλα αυτά, κάποιοι επιτήδειοι -πολύ λίγοι ευτυχώς- που βαριούνται να σηκωθούν μετά την αποκαπνίασή τους, επιμένουν να θάβουν τη γόπα τους στην άμμο. Κι αν τολμήσεις να πεις τίποτα, μπορεί να βρεθείς και στο νοσοκομείο. Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει σε δεκάδες άλλες παραλίες μας. Πιθανό όλες να αστράφτουν από καθαριότητα! Μακάρι. Όμως, η εμπειρία μου στις πιο πάνω παραλίες φέτος, δεν με πείθει. Και από ό,τι αντιλαμβάνομαι κανένας μας, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, δεν θα διατηρήσει μόνος του καθαρές τις παραλίες της Κύπρου. Γι' αυτό και πολλά ερωτήματα τίθενται: 1. Ποιος έχει την ευθύνη των παραλιών μας; Ο ΚΟΤ, οι ΔΗΜΟΙ των πόλεων και των παραλιών, τα Γραφεία του Έπαρχου κάθε πόλης; 2. Γιατί αυτοί οι υπεύθυνοι, τέλος πάντων, δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους; 3. Γιατί δεν προστατεύουν τις παραλίες; 4. Γιατί δεν αγρυπνούν και να στέλνουν ειδικούς αστυνομικούς παραλιών οι οποίοι θα δίνουν κλήση σε όποιον δουν να πετά κάτω τσιγάρο, χαρτί, μπουκάλι κ.τ.λ. 5. Πότε επιτέλους θα αγαπήσουμε αυτό τον τόπο και να πείσουμε και τους άλλους που τον επισκέπτονται να τον αγαπήσουν; Ευαγόρας Καραγιώργης Καλοκαίρι, 2008 ένθετο Η αμμουδιά αυτή είναι πηκτή σαν τη λάσπη, χιλιοπατημένη, ασκάλιστη και βρώμικη και με κάθε λογής σκουπίδια να σεργιανίζουν πάνω κάτω, μέσα και έξω από το νερό. Εδώ το χειρότερο είναι πως κανείς δεν ενοχλείται από τις ακαθαρσίες. Απλά τις σκουντούν λίγο πιο κάτω, απλώνουν την πετσέτα τους και κάθονται.
http://www.phileleftheros.com.cy/main/main.asp?gid=506&id=572261
Κάπως έτσι θα αρχίζουν τα παραμύθια που θα λέμε στα παιδιά σε λίγα χρόνια. Όταν δε θα έχουμε πια πρόσβαση στις παραλίες, εκτός κι αν μπορούμε να "πετάξουμε" πάνω από τα πολυτελή τουριστικά συγκροτήματα. Όταν δεν θα υπάρχει πια ορατότητα προς τη θάλασσα, αφού εμείς οι κοινοί θνητοί θα βλέπουμε από το δρόμο μόνο το μπετόν και την πέτρα (έστω) των επαύλεων. Όταν δε θα έχει μείνει ίχνος από φυσική βλάστηση και θα κυριαρχήσει το γρασίδι και τα γελοία κουρεμένα δεντρύλια των εξοχικών κατοικιών.
Θα μείνουν - ίσως - κάποιες "λαϊκές" πλαζ. Για να μπορούμε - ως γνήσιοι Κύπριοι που αντιμετωπίζουμε τα κοινά αγαθά ως προϊόντα μίας χρήσης - να συνεχίσουμε τον πολιτισμό του πλαστικού ποτηριού και του "teen", της σακούλας και των καρπουζόφυλλων στην παραλία, θαμμένα πρόχειρα στην άμμο ή απλώς παρατημένα συντροφιά με αποτσίγαρα, σακούλες από πατατάκια "του μωρού" και κάθε λογής απομεινάρια που δηλώνουν το πέρασμα των παραθεριστών από τις παραλίες.
Θαυμάσια! Έξοχο υλικό για νοσταλγικά παραμύθια, με κεντρικούς ήρωες όχι μόνο τους developers και όσους εμπλέκονται στην ούτως καλούμενη "τουριστική ανάπτυξη", αλλά και τους Κύπριους παραθεριστές. Και με κομπάρσους το κράτος με τις χαλαρώσεις του και τις κοινοτικές αρχές που δεν μεριμνούν επαρκώς για μέτρα προστασίας και την καθαριότητα της περιοχής.
Ευτυχώς (!!!) οι χελώνες και τα άλλα ενοχλητικά ερπετά κτλ. κτλ. θα μας έχουν εγκαταλείψει προ πολλού, αφού στο μεταξύ η θάλασσα θα συνεχίζει να "εμπλουτίζεται" με κάθε λογής απόβλητα των ψαράδων της περιοχής (;) και ο "καθαρισμός" της θαμνώδους βλάστησης θα αποτρέπει τα "ενοχλητικά" μέλη του οικοσυστήματος από το να πλησιάζουν τους "πολιτισμένους".
Μίλησε κανείς για άλλου τύπου ανάπτυξη;
Προς το παρόν, ας απολαύσουμε ρυπαίνοντας ανενδοίαστα όσα μας παρέχει η φύση, με το φραπεδάκι μας στο πλαστικό ποτήρι στην παραλία.
Υ.Γ. Αν επιθυμείτε να διαβάσετε κάτι από το "παραμύθι" με τίτλο: "Χελώνες, "θεοί" και "πληβείοι" στον Ακάμα, σας καλώ στο ιστολόγιό μου (aspalathoi.blogspot.com)