Πριν λίγο καιρό σε μια συνάντηση που είχα με κάποιους Δημοτικούς Συμβούλους μου έκαναν παράπονο για το μεγάλο κόστος που επωμίζονται οι Τοπικές Αρχές για την κατασκευή οχετών για τα νερά της βροχής.
Η απάντηση που έδωσα ήταν ότι όπως και σε άλλες χώρες θα πρέπει όποιος βγάζει το νερό της βροχής έξω στο δημόσιο δρόμο να πληρώνει. Μάλιστα σε ορισμένες χώρες η χρέωση είναι τόσο ψηλή που η επιλογή των ιδιοκτητών είναι να χειριστούν το νερό οι ίδιοι στο οικόπεδό τους για να μην το βγάλουν έξω στο δημόσιο.
Οι τεχνικές αυτές είναι παλιές και μάλιστα έχουν εδώ και χρόνια αναπτυχθεί στο εξωτερικό και τεχνολογικές λύσεις για τη διαχείριση των νερών της βροχής.
Ένας πολύ διαδομένος τρόπος είναι η συλλογή του νερού για επαναχρησιμοποίηση στο κτήριο.
Όμως μια άλλη τεχνική που μπορεί να εφαρμοστεί και σε ανοικτούς χώρους όπως π.χ. χώρους στάθμευσης βασίζεται στο να βοηθά το υπέδαφος να απορροφήσει το νερό.
Το πιο ωραίο όμως είναι ότι με την τεχνική αυτή, η βλάστηση και ιδιαίτερα τα δέντρα μεγαλώνουν εντυπωσιακά!
Η τεχνική απορρόφησης των νερών από τη γη είναι γνωστή σαν Soakaways ή French drains.
Το πρώτο βήμα είναι να υπολογιστεί σωστά ο όγκος του νερού της βροχής σε σχέση με το χώρο που υπάρχει. Ο υπολογισμός μπορεί να γίνει εύκολα με βάση στοιχεία που υπάρχουν στο διαδίκτυο από την μετεωρολογική υπηρεσία για την βροχόπτωση και την επιφάνεια του χώρου.
Κατασκευαστικά χρειάζεται να εγκατασταθούν οι σωλήνες που θα συλλέγουν το νερό από την οροφή ή άλλες σκληρές επιφάνειες. Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα διατεθεί το νερό κάτω από το χώμα υπάρχουν πολλές επιλογές.
Τα οφέλη από μια τέτοια εγκατάσταση είναι πάρα πολλά αφού πρώτα αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί η υγρασία στο έδαφος και αν το επιτρέπει το υπέδαφος ακόμη και εμπλουτισμό των υπογείων υδάτων.
Ένας απλός και παραδοσιακό τρόπος είναι το σκάψιμο ενός βαθιού αυλακιού στο κάτω μέρος του οποίου βάζουμε σκύρα (τσιακκίλι) ή ακόμη και ανακυκλωμένα μπάζα και κατά μήκος του αυλακιού τοποθετείται μια σωλήνα με τρύπες για να διανέμει το νερό. Η σωλήνα καλύπτεται και πάλι τσιακκίλι και μετά καλύπτεται όλο με χώμα.
Αυτό μπορεί να γίνει και με κάθετα μικρά πηγάδια γεμάτα όμως με σκύρα για να μην κλείσουν από το χώμα. Όσοι έχουν αχρησιμοποίητους απορροφητικούς λάκκους των αποχετευτικών τους μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν γι αυτό το σκοπό καλύτερα παρά να τους κλείσουν.
Μια άλλη πιο μοντέρνα τεχνική χρησιμοποιεί πλαστικούς κύβους οι ταιριάζουν ο ένας με τον άλλο για να γίνει όποιο ορθογώνιο σχήμα ταιριάζει με το χώρο. Αυτή η τεχνική προσφέρει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να διαχειριστεί μικρές και πολύ μεγάλες ποσότητες νερού. Το νερό της βροχής διοχετεύεται με σωλήνες μέσα στους κύβους.
Για να μην γεμίσει η κατασκευή με χώματα οι κύβοι τυλίγονται με γεω-ύφασμα το οποίο αφήνει το νερό να περάσει. Η όλη κατασκευή καλύπτεται με χώμα.
Έτσι το νερό της βροχής διοχετεύεται στο κενό χώρο μέσα στους κύβους και σιγά σιγά διαπερνά το γεωύφασμα και το απορροφά η γη.
Με τις τεχνικές αυτές τα οφέλη είναι πολλά, γιατί το νερό της βροχής μένει στο τεμάχιο του ιδιοκτήτη μειώνοντας έτσι δραματικά τα έξοδα της Τοπικής Αρχής για την κατασκευή οχετών, πετυχαίνουμε αύξηση της υγρασίας τους εδάφους που είναι ευεργετική για την βλάστηση και τα δέντρα και ανάλογα με το υπέδαφος μπορεί να εμπλουτιστούν τα υπόγεια νερά.
Χαράλαμπος Θεοπέμπτου
Επίτροπος Περιβάλλοντος
Http://perivallon.eu
Η απάντηση που έδωσα ήταν ότι όπως και σε άλλες χώρες θα πρέπει όποιος βγάζει το νερό της βροχής έξω στο δημόσιο δρόμο να πληρώνει. Μάλιστα σε ορισμένες χώρες η χρέωση είναι τόσο ψηλή που η επιλογή των ιδιοκτητών είναι να χειριστούν το νερό οι ίδιοι στο οικόπεδό τους για να μην το βγάλουν έξω στο δημόσιο.
Οι τεχνικές αυτές είναι παλιές και μάλιστα έχουν εδώ και χρόνια αναπτυχθεί στο εξωτερικό και τεχνολογικές λύσεις για τη διαχείριση των νερών της βροχής.
Ένας πολύ διαδομένος τρόπος είναι η συλλογή του νερού για επαναχρησιμοποίηση στο κτήριο.
Το πιο ωραίο όμως είναι ότι με την τεχνική αυτή, η βλάστηση και ιδιαίτερα τα δέντρα μεγαλώνουν εντυπωσιακά!
Η τεχνική απορρόφησης των νερών από τη γη είναι γνωστή σαν Soakaways ή French drains.
Το πρώτο βήμα είναι να υπολογιστεί σωστά ο όγκος του νερού της βροχής σε σχέση με το χώρο που υπάρχει. Ο υπολογισμός μπορεί να γίνει εύκολα με βάση στοιχεία που υπάρχουν στο διαδίκτυο από την μετεωρολογική υπηρεσία για την βροχόπτωση και την επιφάνεια του χώρου.
Κατασκευαστικά χρειάζεται να εγκατασταθούν οι σωλήνες που θα συλλέγουν το νερό από την οροφή ή άλλες σκληρές επιφάνειες. Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα διατεθεί το νερό κάτω από το χώμα υπάρχουν πολλές επιλογές.
Τα οφέλη από μια τέτοια εγκατάσταση είναι πάρα πολλά αφού πρώτα αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί η υγρασία στο έδαφος και αν το επιτρέπει το υπέδαφος ακόμη και εμπλουτισμό των υπογείων υδάτων.
Ένας απλός και παραδοσιακό τρόπος είναι το σκάψιμο ενός βαθιού αυλακιού στο κάτω μέρος του οποίου βάζουμε σκύρα (τσιακκίλι) ή ακόμη και ανακυκλωμένα μπάζα και κατά μήκος του αυλακιού τοποθετείται μια σωλήνα με τρύπες για να διανέμει το νερό. Η σωλήνα καλύπτεται και πάλι τσιακκίλι και μετά καλύπτεται όλο με χώμα.
Αυτό μπορεί να γίνει και με κάθετα μικρά πηγάδια γεμάτα όμως με σκύρα για να μην κλείσουν από το χώμα. Όσοι έχουν αχρησιμοποίητους απορροφητικούς λάκκους των αποχετευτικών τους μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν γι αυτό το σκοπό καλύτερα παρά να τους κλείσουν.
Έτσι το νερό της βροχής διοχετεύεται στο κενό χώρο μέσα στους κύβους και σιγά σιγά διαπερνά το γεωύφασμα και το απορροφά η γη.
Με τις τεχνικές αυτές τα οφέλη είναι πολλά, γιατί το νερό της βροχής μένει στο τεμάχιο του ιδιοκτήτη μειώνοντας έτσι δραματικά τα έξοδα της Τοπικής Αρχής για την κατασκευή οχετών, πετυχαίνουμε αύξηση της υγρασίας τους εδάφους που είναι ευεργετική για την βλάστηση και τα δέντρα και ανάλογα με το υπέδαφος μπορεί να εμπλουτιστούν τα υπόγεια νερά.
Χαράλαμπος Θεοπέμπτου
Επίτροπος Περιβάλλοντος
Http://perivallon.eu
Σχόλια
Επίσης κάτι πολλά αστείο άλλα που μπορεί να φανεί fatal για ένα αρχιτέκτονα. Αν βάλεις τους κύβους με τες τρύπες σε ένα πάρκιν όπου οι γυναίκες παν συχνά με ψηλοτάκκουνα (στο ππάρκιν του Τρίκκις Πάλας για παράδειγμα), μπαίνουν τα τακούνια τους μέσα τζιαι πεϊκλώννουνται τζιαι μπορεί να σπάσουν τζιαι πόδι μαζί με το τακούνι. Έτυχεν μας σε ένα πρότζιετ μιας πολυτελούς κλινικής τζιαι αναγκάστηκεν ο αρχιτέκτονας να κάμει τους διαδρόμους με άσφαλτο για να μπόρουν να πατούν οι κυρίες άφοβα. Φυσικά θα μου πεις στην Κύπρο με τους λούκκους που έχει στα πεζοδρόμια τα λουκκούθκια του πάρκιν θα σκευτείς. Αλλά λέμεν...
Το άλλον που δεν μ΄αρέσκει είναι τζιείνα τα πλαστικά τζιαι τα γεώtextiles που βάλλουν τωρά ούλλοι έναν τζιερεμέν μες το έδαφος. Φαίνεται μου παραφύσιν να βάλλεις μέσα σε mineral περιβάλλον τζιείνον ούλλον το πλαστικόν (που κατά 90% οι σχάρες είναι PVC δηλαδή βράσε όριζαν bio). Άμα σκεφτείς τί θα γίνει τζιείνον ούλλον το υλικό που θα νεκατώσεις μες τη γή σε 20, 30, 50 χρόνια, χμμμμ... Δεν ξέρεις. Τουλάχιστον τα τσιμεντένα είναι μίνεραλ.
Εδώ που είμαι, είναι ένα must για κάθε κτήριο η διαχείρηση των οβρίων τζιαι πρέπει στην άδεια οικοδομής να επεξηγηθεί η στρατηγηκή. Ένα πολλά απλό μέτρο είναι η κατακράτηση του νερού πάνω στην ταρράτσα για μια με δύο ώρες. Απλό τσιακκίλι με μικρούς οχετούς στο κάτω μέρος τζιαι μεγάλους για να περνά το νερό όταν θα υπεκχυλήσει φτάνει. Άμα κάμει καταρρακτώδης βροχές, το νερό δεν μπορεί να περάσει αμέσως που τες στενές κάτω χολετρούες. Τρέχει σιγά σιγά ώσπου να φκιορώσει. Έτσι απορροφά το pic την ώραν που θα τρέχουν και οι δρόμοι και οι αυλές οι κουγκρωμένες. Στην Κύπρο δε με τις αντίστροφες δοκούς τώρα που είναι της μόδας είναι ότι πρέπει.
Καλή η ανάρτηση. Πρέπει να ξεκινήσουν τζιαι στην Κύπρο τούτα τα πράματα παρά να βουρούν η πυροσβεστικές μόλις κάμει θκυό ψυχάθκια.
Εν αλήθεια ότι ξέχασα πίσω το φιλτράρισμα !
Για τα πλαστικά βασανίστικα και εγω αλλά αν με ρωτήσεις να σκάβουν κοίτες των ποταμών και παραλίες για να βγάλουν τσιακκίλη ή ακόμη άμα σκεφτείς τη ζημιά σε λατομεία και στις βιομηχανίες σκύρων ...
Στη βουλή μας είπαν τις προάλλες ότι αφαιρέθηκαν 10000 φορτηγά άμμο και τσιακκίλη από τη παραλία στα Περβόλια.
Η παραλία στην Ορόκλινη εγω όταν ήμουν μικρός θυμάμαι ότι έβλεπες κάτω στη θάλασσα αφού ο άμμος ήταν σχεδόν 2 μέτρα ύψος ...
Έχει ένα πολλά καλό tool άμα έχεις δίλειμμα. Σύρνεις ένα life cycle assessement τζιαι θωρείς πιο καθαρά. Αλλα που να βρεις δεδομένα για την Κύπρο;
Εμένα πάντως τα LCA εκαταρρίψαν μου πολλούς οικολογικούς μύθους: ότι το ξύλον εν πιο οικολογικό που το τσιμέντο, ότι όποιο δήποτε heat pump εν καλλύττερο που έναν απλό condensing λέβητα γκαζιού, ότι το double skin façade είναι οικολογική επιλογή, ότι το heat recovery στα air handling units είναι πάντα οικολογική επιλογή, ότι οι τσεντούες οι βιοdegradable εν οικολογική επιλογή, ότι τα γυάλλενα ποτήρκα που τα πλυννήσκεις εν πιό οικολογικά που τα πλαστικά που τα πετάσσεις, και βάλε και βάλε...
Πάντως στην Ελβετία ένα σοβαρό LCA έδειξεν ότι η συλλογή νερού δεν είναι οικολογική επιλογή. Το νερόν όμως δακάτω είναι τρεξιμιό παντού. Μόνο να το καθαρίσεις θέλεις τζιαι να το αντλήσεις. Στην Κύπρο που περιέχει τόοοοσο πετρόλαο νομίζω ότι θα εν πιο οικολογικό ένα σύστημα συλλογής. Δεν βάλλω όμως το σιαίρι μου κάτω διότι τζιεικάτω η ποσότητα νερού που συλλέγεις δεν ξέρω αν βαρεί το οικολογικό κόστος της κατασκευής του συστήματος.