Ένα από τα πρώτα παράπονα που πήρα όταν διορίστηκα Επίτροπος ήταν από κάποιο που μου ανάφερε με μεγάλη λεπτομέρεια και στοιχεία, πως ένας στην περιοχή του έκλεβε δέντρα.
Στην αρχή δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι φτάσαμε και σε τέτοια χάλια αλλά ήταν πολύ πειστικός.
Ο συγκεκριμένος κλέφτης δέντρων, οδηγούσε ένα εκσκαφέα και τον συνόδευε ένα φορτηγό. Έμπαινε με τον εκσκαφέα μέσα σε χωράφια άλλων, κατά προτίμηση ελαιώνες και με τον εκσκαφέα έριχνε κάτω το δέντρο και το φόρτωνε στο φορτηγό. Ο οδηγός του εκσκαφέα αφιέρωνε και χρόνο να καλύψει το έγκλημα του ισοπεδώνοντας το χώμα και όλα τα στοιχεία που καταδείκνυαν ότι εκεί υπήρχε κάποτε μια μεγάλη ελιά ή τερατσιά.
Μέχρι να τα κάνει αυτά και να μετακινηθεί στο νέο σημείο κλοπής κάπου αλλού, το φορτηγό επέστρεφε και το έγκλημα επαναλαμβανόταν κάπου αλλού.
Ο συγκεκριμένος εγκληματίας κατασκεύαζε κάρβουνα και προμήθευε και σπίτια με ξύλα για το τζάκι.
Μια άλλη φορά περπατούσα στον Πεδουλά όπου ξαφνικά με σταμάτησαν δυο γυναίκες που με αναγνώρισαν. Ήταν και οι δυο τους όλο θυμό. Το πατρικό τους σπίτι ήταν στον Πρόδρομο αλλά ζούσαν και εργάζονταν στη Λευκωσία. Εκείνη τη μέρα ανακάλυψαν ότι κάποιοι μπήκαν στην πευκόφυτη αυλή τους, έκοψαν τρεις τεράστιους πεύκους, τους τεμάχισαν, φόρτωσαν τα ξύλα και έφυγαν. Τα μάτια τους ήταν όλο δάκρυα όταν μου περίγραφαν όλα αυτά.
Έχω ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες μέχρι τώρα για ένα φαινόμενο που φαίνεται ότι συνεχώς αυξάνεται. Όποτε δοκιμάσω να συζητήσω το θέμα με κάποιο ακούω όλο και χειρότερες ιστορίες.
Πριν λίγες μέρες μιλούσα σε καμιά τριανταριά κατοίκους στο Μιτσερό. Όταν ανέφερα ότι γίνεται και αυτού του είδους η κλοπή αρκετοί με κοίταξαν με δυσπιστία. Δυστυχώς όμως οι υπόλοιποι άρχισαν να λεν ιστορίες πολύ χειρότερες από τις δικές μου και να περιγράφουν περιοχές στην κοινότητά όπου τα δέντρα και κυρίως οι αιωνόβιες ελιές χάνονται πλέον καθημερινά.
Η έκταση του προβλήματος φαίνεται να είναι πολλές φορές πιο μεγάλη από ότι φανταζόμουν.
Εκείνο το βράδυ στο Μιτσερό, όταν δοκίμασα να εξηγήσω επίσης το πλήγμα στην πανίδα και χλωρίδα του τόπου που είχε η ανομβρία, κάποιος κύριος με διέκοψε και μεταξύ άλλων είπε όλο συγκίνηση "και να σας πω ότι είχαμε ποταμούς και λίμνη με χέλια, με κάβουρες με χελώνες και ακόμη και νερόφιδα. Τώρα πια δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα".
Στην αρχή δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι φτάσαμε και σε τέτοια χάλια αλλά ήταν πολύ πειστικός.
Ο συγκεκριμένος κλέφτης δέντρων, οδηγούσε ένα εκσκαφέα και τον συνόδευε ένα φορτηγό. Έμπαινε με τον εκσκαφέα μέσα σε χωράφια άλλων, κατά προτίμηση ελαιώνες και με τον εκσκαφέα έριχνε κάτω το δέντρο και το φόρτωνε στο φορτηγό. Ο οδηγός του εκσκαφέα αφιέρωνε και χρόνο να καλύψει το έγκλημα του ισοπεδώνοντας το χώμα και όλα τα στοιχεία που καταδείκνυαν ότι εκεί υπήρχε κάποτε μια μεγάλη ελιά ή τερατσιά.
Μέχρι να τα κάνει αυτά και να μετακινηθεί στο νέο σημείο κλοπής κάπου αλλού, το φορτηγό επέστρεφε και το έγκλημα επαναλαμβανόταν κάπου αλλού.
Ο συγκεκριμένος εγκληματίας κατασκεύαζε κάρβουνα και προμήθευε και σπίτια με ξύλα για το τζάκι.
Μια άλλη φορά περπατούσα στον Πεδουλά όπου ξαφνικά με σταμάτησαν δυο γυναίκες που με αναγνώρισαν. Ήταν και οι δυο τους όλο θυμό. Το πατρικό τους σπίτι ήταν στον Πρόδρομο αλλά ζούσαν και εργάζονταν στη Λευκωσία. Εκείνη τη μέρα ανακάλυψαν ότι κάποιοι μπήκαν στην πευκόφυτη αυλή τους, έκοψαν τρεις τεράστιους πεύκους, τους τεμάχισαν, φόρτωσαν τα ξύλα και έφυγαν. Τα μάτια τους ήταν όλο δάκρυα όταν μου περίγραφαν όλα αυτά.
Έχω ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες μέχρι τώρα για ένα φαινόμενο που φαίνεται ότι συνεχώς αυξάνεται. Όποτε δοκιμάσω να συζητήσω το θέμα με κάποιο ακούω όλο και χειρότερες ιστορίες.
Πριν λίγες μέρες μιλούσα σε καμιά τριανταριά κατοίκους στο Μιτσερό. Όταν ανέφερα ότι γίνεται και αυτού του είδους η κλοπή αρκετοί με κοίταξαν με δυσπιστία. Δυστυχώς όμως οι υπόλοιποι άρχισαν να λεν ιστορίες πολύ χειρότερες από τις δικές μου και να περιγράφουν περιοχές στην κοινότητά όπου τα δέντρα και κυρίως οι αιωνόβιες ελιές χάνονται πλέον καθημερινά.
Η έκταση του προβλήματος φαίνεται να είναι πολλές φορές πιο μεγάλη από ότι φανταζόμουν.
Εκείνο το βράδυ στο Μιτσερό, όταν δοκίμασα να εξηγήσω επίσης το πλήγμα στην πανίδα και χλωρίδα του τόπου που είχε η ανομβρία, κάποιος κύριος με διέκοψε και μεταξύ άλλων είπε όλο συγκίνηση "και να σας πω ότι είχαμε ποταμούς και λίμνη με χέλια, με κάβουρες με χελώνες και ακόμη και νερόφιδα. Τώρα πια δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα".
Σχόλια
Όταν μεταφέρουν δέντρα από την μια περιοχή και τα μεταφυτεύουν σε κάποια άλλη, αυτό λέγετε έγκλημα και υπάρχουν αδιάψευστα στοιχεία.
Τώρα τελευταία είδα πάλι αυτό το φαινόμενο και τα πήρα στο κρανίο. Χτίζεται ολόκληρο ινστιτούτο για την υγεία (δεν θυμάμαι σωστά το όνομα, αλλά είναι αυτό που βρίσκεται μεταξύ του Ορφανίδη και της περιοχής που είναι το ‘’μανιτάρι’’) και έχει μεταφυτέψει ελιές μεγάλης ηλικίας. Μην μου πείτε ότι τις αγόρασε από κανένα φυτώριο. Η ηλικία τους δείχνει άλλα πράγματα.
Υπάρχουν πολλές παραδείγματα από αυτό το φαινόμενο και θέλω να ρωτήσω αν υπάρχει κάποιος νόμος με τον οποίον να απαγορεύεται αυτό το έγκλημα. Κάτι πρέπει να γίνει με αυτό το θέμα. Αφήσαμε που αφήσαμε πέντε δέντρα, (όσα δεν ανακαλύψαμε ακόμα) ας τα αφήσουμε τουλάχιστον στο φυσικό τους περιβάλλον και να τα προστατέψουμε.
ΟΧΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ο κάθε …….
Όμως το πρόβλημα δεν είναι νομοθετικό, με βάση την νομοθεσία απαγορεύεται η κοπή χαρουπιών, ελιών, κυπαρισσιών κλπ, το θέμα είναι ότι κανείς δεν εφαρμόζει τους νόμους.
Ακόμη και το Τμήμα Δασών που υποτίθεται ότι είναι η υπεύθυνη κρατική υπηρεσία προστασίας των δασών και των δένδρων, εφαρμόζει επιλεκτικά τους νόμους. Το παράδειγμα της Κυριάκου Μάτση όπου το Τμήμα Δασών βάφτισε άρρωστα τα Κυπαρίσσια για να μπορέσει να τα κόψει ο Δήμος Λευκωσίας είναι ενδεικτικό της κατάντιας των κρατικών υπηρεσιών.
Φίλε antidrasi25 αναφέρεσαι στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Καρδιάς.
http://www.aiwnobia.org/e-20090209metafytefseis.html
Το θέμα των μεταφυτεύσεων είναι μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις και δυστυχώς επιτρέπεται από την νομοθεσία μας.
Τώρα γιατί επιτρέπεται καλύτερα να μας απαντήσει το Τμήμα Δασών, αν και έτσι όπως πάνε τα πράγματα σε λίγα χρόνια προβλέπω ότι θα μετονομαστεί σε Τμήμα Αδασών...
Ή ποσα ιδιοκτητα δαση πρέπει να εχουν για να εχουν τετοια επιχειριση (νόμιμη???)
Ευχαριστώ,
Τάσος Ο Περιβαλλοντιστής