ΕΕ, δομικά υλικά και ο Πενταδάκτυλος

Την 1^η Ιουλίου του 2013 μπήκαν σε εφαρμογή πολλά από τα άρθρα του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 305/2011 ο οποίος υποχρεώνει την εφαρμογή τεχνικών προδιαγραφών, καλύτερη επεξήγηση και υποχρεωτική σήμανση CE, σε μια σειρά από δομικά προϊόντα όσον αφορά τη συμπεριφορά τους.

Η αξιολόγηση των υλικών θα είναι πλέον ομοιόμορφη σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των Εναρμονισμένων Ευρωπαϊκών προτύπων και των Ευρωπαϊκών Τεχνικών Αξιολόγησης.

Η αξιολόγηση πιο πάνω θα χρησιμοποιείται από τους κατασκευαστές των προϊόντων για να δηλώνουν τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά των προϊόντων τους αλλά και από τους αγοραστές των προϊόντων όπως είναι για παράδειγμα οι αρχιτέκτονες και οι μηχανικοί.

Με τον Κανονισμό αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένει ότι δεν θα υπάρχουν πλέον τεχνικά προβλήματα και θα διευκολυνθεί η εμπορία των υλικών αυτών ανάμεσα στα κράτη μέλη εφόσον θα είναι και πιο εύκολη η προδιαγραφή των υλικών αυτών από όσους ετοιμάζουν όρους αγορών.

Για σωστή εφαρμογή του Κανονισμού χρειάζεται να γίνει ενημέρωση όλων των επαγγελματιών του κλάδου, του κοινού και των ΜΚΟ αλλά αυστηρή επίβλεψη και εφαρμογή της νομοθεσίας εφόσον και τα λεφτά εδώ είναι πολλά.

Στην Κύπρο όμως έχουμε ακόμη ένα θέμα για το οποίο θα πρέπει να αποφασίσουμε τον τρόπο χειρισμού του. Αυτό αφορά τον τρόπο εφαρμογής από τη δημοκρατία του Κανονισμού 866/2004 της Πράσινης Γραμμής ο οποίος ρυθμίζει τη διακίνηση εμπορευμάτων και ο οποίος έχει ανανεωθεί 4 φορές μέχρι τώρα.

Τα οικοδομικά υλικά που εισέρχονται από τα κατεχόμενα δεν εξαιρούνται από την εφαρμογή των ευρωπαϊκών κανονισμών. Θα πρέπει επομένως να εξετάσουμε κατά πόσο υπάρχουν τα απαραίτητα εργαστήρια και γνώσεις για την σήμανση των υλικών στα κατεχόμενα, ή αν αυτά πιστοποιούνται από εργαστήρια στο εξωτερικό.

Όπως όμως με τα κυπριακά αλλά και τα νόμιμα εισαγόμενα προϊόντα, θα πρέπει να γίνονται και εδώ αυστηροί έλεγχοι χωρίς εξαιρέσεις.

Μέχρι σήμερα τα οικοδομικά υλικά από τα κατεχόμενα δημιουργούν πολλά προβλήματα στις αντίστοιχες βιομηχανίες στις ελεύθερες περιοχές γιατί πέραν από τη χαλαρότητα που αντιμετωπίζουμε μέχρι τώρα το θέμα, αυτά πωλούνται και σε χαμηλότερη τιμή αφού δεν εφαρμόζουν καμιά περιβαλλοντική νομοθεσία αλλά δεν πληρώνουν ούτε και ΦΠΑ. Και επειδή οι ιδιώτες που κτίζουν από μόνοι τους δεν μπορούν να διεκδικήσουν πίσω το ΦΠΑ (όπως π.χ. μια εταιρεία) αυτοί αποτελούν και τους μεγαλύτερους πελάτες των υλικών αυτών.

Δε γίνεται να βλέπουμε τόσα χρόνια τον Πενταδάκτυλο να καταστρέφεται από τα πολλά λατομεία που παράγουν υλικά που αγοράζουμε και εμείς, και απλά να μένουμε στις δηλώσεις χωρίς έστω και μια απλή προσπάθεια.

Με προσεκτικούς χειρισμούς μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση με δίκαια και ίση αντιμετώπιση χωρίς να δημιουργήσουμε προβλήματα σε άλλους τομείς ή με την Επιτροπή της ΕΕ.

Χαράλαμπος Θεοπέμπτου

Λέκτορας

Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Περιβάλλοντος

Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου