Κοντά στο γραφείο μου υπάρχει μια διασταύρωση με φώτα που κάθε φορά που περνώ πεζός κινδυνεύω από τα αυτοκίνητα, όσο προσεκτικός και να είμαι.Και αυτό στο κέντρο της Λευκωσίας σε πάροδο της Μακαρίου.
Η επικινδυνότητα για τους πεζούς αυτής της διασταύρωσης εντοπίζεται στο ότι όπως και όλα τα άλλα σε αυτό τον τόπο, η διασταύρωση έχει σχεδιαστεί για αυτοκίνητα, με καμπύλες αντί γωνίες 90 μοιρών για να μπορούν τα αυτοκίνητα να στρίβουν γρήγορα, χωρίς φώτα για διασταύρωση πεζών και φυσικά χωρίς διασταύρωση πεζών τύπου zebra crossing.
Και όμως, εκτός από την ασφάλεια των πεζών, έπρεπε να ενθαρρύνουμε το περπάτημα το οποίο προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα αφού:
(α) βελτιώνει την υγεία και είναι πιο ευχάριστο,
(β) συνεισφέρει στη μείωση των ρύπων,
(γ) πόλεις οργανωμένες για περπάτημα προωθούν και την χρήση των δημόσιων μεταφορών,
(δ) σε περιοχές με αυξημένους αριθμούς πεζών αναπτύσσεται η εμπορικότητά τους και αυξάνεται η αξία των ακινήτων.
Πέντε χρυσοί κανόνες για την ανάπτυξη δικτύου πεζόδρομων είναι:
Η διασύνδεση: Τα πεζοδρόμια στους διάφορους δρόμους πρέπει να συνδέονται μεταξύ τους και να συνδέουν περιοχές με ενδιαφέρον για τους πεζούς όπως σχολεία, εμπορικά κέντρα, πάρκα, πλατείες και σταθμούς λεωφορείων.
Κοινωνικότητα: Oι διαδρομές για πεζούς όπως και οι χώροι πρασίνου, πρέπει να είναι ευχάριστες, να προωθούν την κοινωνικότητα, να παρέχουν ασφάλεια και να προσφέρουν ενδιαφέρον στους χρήστες.
Διακριτή: Η διαδρομή που θα ακολουθήσει ο πεζός πρέπει να είναι διακριτή και να μην προκαλεί σύγχυση με τη βοήθεια σήμανσης στο δρόμο ή στο πάτωμα.
Άνετη: Η επίστρωση του πεζοδρομίου πρέπει να είναι κατάλληλη για περπάτημα, ο σχεδιασμός και η αρχιτεκτονική του χώρου ελκυστική, με προστασία από τα αυτοκίνητα και το θόρυβο. Παράλληλα πρέπει να προσφέρονται ευκολίες ξεκούρασης ή και προστασίας από τη βροχή.
Βολική: Η διαδρομή που θα ακολουθούν οι πεζοί και τα εμποδιζόμενα άτομα πρέπει να είναι σχεδιασμένη για να βολεύει τους ανθρώπους και όχι τα αυτοκίνητα και να προσφέρει εύχρηστες διασταυρώσεις.
Ας συγκρίνουμε τα πιο πάνω με τη κατάσταση στα πεζοδρόμια των Κυπριακών πόλεων
:• δεν έχουμε αρκετές διασταυρώσεις ούτε ακόμη και στα κέντρα των πόλεων ούτε στα εμπορικά κέντρα π.χ. Μακαρίου στη Λευκωσία
• Η επίστρωση με τις παραδοσιακές πλάκες δεν είναι και η καλύτερη αφού συχνά είναι σπασμένες λόγω της κακής κατασκευής του πεζοδρομίου και λόγω του μεγάλου μεγέθους τους είναι σηκωμένες από δέντρα.
• Δεν υπάρχουν καθόλου παγκάκια ίσως σκόπιμα για να μας οδηγούν σε καφετέριες.
• Τα δέντρα στο δρόμο που θα πρόσφεραν σκιά κόβονται με μεγάλους ρυθμούς και ούτε αντικαθιστώνται.
• Στα πεζοδρόμια υπάρχει συνήθως ένα δάσος από στύλους σήμανσης όλων των ειδών.
• Σπάνια εντοπίζεται η ταμπέλλα με το όνομα του δρόμου.
Και όλα αυτά γιατί εδώ και πολλά έχουμε ξεχάσει τους ανθρώπους και σχεδιάζουμε μόνο για αυτοκίνητα.
Σχόλια
Στις διασταυρώσεις σε φώτα τροχαίας, τα αυτοκίνητα που περιμένουν πρώτα στην ουρά να ανάψει το πράσινο ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ τη διάβαση που -συνήθως- υπάρχει. (Και δεν αναρωτιούνται τι στο καλό είναι αυτή η λωρίδα βαμμένη ζεμπρέ ή κόκκινο στο οδόστρωμα), οπότε ο πεζός αναγκάζεται να κάνει ζικ ζακ ανάμεσα στα αυτοκίνητα λες και έφταιξε σε τίποτα.
Και τέλος, αν και εγωιστικό, μόνο τον εαυτό μου έχω δει (ως οδηγό) να μην πατά πάνω σε διάβαση περιμένοντας στην ουρά ενός μποτιλιαρίσματος... Αυτά γιατί δεν προβληματίζουν το μέσο Κύπριο οδηγό, που κατά τα άλλα είναι τόσο ευαίσθητος κοινωνικά (βλ εράνους κλπ) και ενδιαφέρεται για τους συμπολίτες του?