Μερος ομιλίας που έκανα στο συνέδριο των Οικολόγων:
Αγαπητοί φίλοι και εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Ορισμένα από τα "παραδοσιακά" περιβαλλοντικά προβλήματα του τόπου μας όπως τις μεταφορές, τα απόβλητα, τα λύματα και ίσως και το υδατικό κινούνται πολύ αργά μεν, αλλά τουλάχιστον προς την σωστή κατεύθυνση για την επίλυσή τους.
Έχει προχωρήσει η ανακύκλωση, χτίζονται ΧΥΤΥ, έχει ενοποιηθεί η νομοθεσία για τα νερά και βλέπουμε τα πρώτα λεωφορεία στους δρόμους.
Παράλληλα όμως γεννιούνται νέα προβλήματα και επανεμφανίζονται παλιές αποφάσεις που προβλέπεται να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα και καταστροφές.
Οι κλιματικές αλλαγές, η ποιότητα του αέρα, τα απόβλητα, το νερό, τα σοβαρά προβλήματα των πόλεων, η ελλειμματική ευημερία των ζώων και η καθημερινή καταστροφή της φύσης είναι μόνο μερικά από τα πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Πριν λίγες μέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μας έστειλε στο δικαστήριο για την αδυναμία μας να πάρουμε μέτρα για να προστατέψουμε τους πολίτες από την πολύ κακή ποιότητα του αέρα στις πόλεις μας.
Το μέγεθος του προβλήματος μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό από το γεγονός ότι υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο πεθαίνουν περίπου 1000 άτομα στην Κύπρο λόγω της κακής ποιότητας του αέρα.
Δεν υπάρχει κανένας που να μην ήξερε τα προβλήματα με την ποιότητα του αέρα και τις βλαβερές επιδράσεις στην υγεία μας.
Και όμως εξακολουθούμε να δίνουμε περισσότερα λεφτά στο να κάνουμε αυτοκινητόδρομους και δρόμους ψηλών ταχυτήτων μέσα σε κατοικημένες περιοχές, παρά να βελτιώνουμε τα πεζοδρόμια, να κάνουμε διαβάσεις πεζών, να κάνουμε ποδηλατόδρομους και να αυξήσουμε το πράσινο σε νέα πάρκα και στα πεζοδρόμια.
Αυτό θα βελτίωνε σοβαρά το επίπεδο υγείας και την ποιότητα ζωής γενικότερα.
Οι επενδύσεις σε τέτοια έργα θα στοίχιζαν επίσης λιγότερο, θα δημιουργούσαν περισσότερες δουλειές σε όλη την Κύπρο αλλά πάνω από όλα, τα λεφτά θα κατέληγαν σε συμπολίτες μας με χαμηλά εισοδήματα.
Βλέπετε αγαπητοί φίλοι τις μέρες μας τα μεγάλα έργα εντυπωσιάζουν και προβάλλονται σαν ανάπτυξη.
Πάρτε για παράδειγμα τις μαρίνες που όλοι αγωνιούν να χτίσουν παντού αλλά, δεν νοιάζονται για την τεράστια ζημιά που θα προκαλέσουν στην κυπριακή φύση.
Και η καταστροφή θα είναι πέραν από κάθε φαντασία.
Οι πέτρες που χρειάζονται για να κτιστούν πολυκατοικίες και οι εκατοντάδες επαύλεις μέσα στη θάλασσα που θα βρεθούν άμα η κάθε μαρίνα χρειάζεται 3 λατομεία για πέτρες ;
Ποια περιοχή θα καταστραφεί;
Τα υπέροχα και όλο άγρια ζωή, φαράγγια της Αντρολύκου?
Τα κοκκινοχώρια; ή μήπως αυτό θα σημαίνει το τέλος της ορεινής περιοχής Τροόδους και του δάσους της Πάφου που πολλοί το ορέγονται εδώ και καιρό;
Αυτές είναι καταστροφές που προέρχονται από απληστία και το συμφέρον, οι ίδιοι λόγοι που μας οδήγησαν πιο πριν στο δικαστήριο για την ανικανότητά μας να προστατέψουμε το μοναδικό νερόφιδό μας, αφού μετατρέψαμε το χώρο του σε πίστα για μοτοσικλέτες, σκυβαλότοπο, σκοπευτήριο και οικόπεδα.
Το νερόφιδο δεν είναι δυστυχώς το μόνο ζώο που υποφέρει στην Κύπρο.
1½ εκ αμπελοπούλια που κάνουν το λάθος να επισκεφθούν το τόπο μας βασανίζονται για ώρες μπλεγμένα σε δίκτυα ή κολλημένα σε βερκά παρά το γεγονός ότι η παγίδευση απαγορεύεται σε όλη την Ευρώπη.
Πριν λίγες μέρες μου θύμισε κάποιος τη φράση που λέγεται για τους Κυπρίους που τρώνε ωσάν να πεθάνουν την επομένη αλλά κτίζουν τα σπίτια τους ωσάν να ζήσουν αιώνια.
Αυτά τα σπίτια που κτίζουμε παντού, σε κάθε λόφο και βουνοκορφή και νόμιμα μάλιστα ελέω της νομοθεσίας της μεμονωμένης κατοικίας.
Αυτές τις επαύλεις που από μεγαλομανία ορισμένοι στολίζουν την αυλή τους με πύθωνες, πιθήκους, κροκόδειλους και άλλα εξωτικά ζώα.
Το ίδιο κάνουν φυσικά και ορισμένοι Δήμοι που σώνει και καλά να διατηρούν ζώα σε κλουβιά, σε μη αδειούχους ζωολογικούς κήπους.
Τα καταφύγια σκύλων που λειτουργούν οι εθελοντές αντί οι τοπικές αρχές που έχουν την ευθύνη, δέχονται καθημερινά σκύλους που δεν αντέχουν το κλίμα της Κύπρου και συναντούν συνεχώς καταστάσεις βασανισμένων και εγκαταλειμμένων ζώων.
Και δεν είναι μόνο η ευημερία των ζώων που πάσχει σοβαρά στην Κύπρο.
Η κυπριακή φύση έχει δυστυχώς πολλές άλλες πληγές που μεγαλώνουν συνεχώς.
Έχουμε μετατρέψει την γη των παιδιών μας σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο αφού πετούμε παντού χωρίς κανένα ενδοιασμό ψυγεία, πλυντήρια, αυτοκίνητα χαλάσματα, λάστιχα και βόθρους.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της αμέλειας που για πολλά χρόνια τώρα το κράτος επιδείκνυε στα θέματα αποβλήτων. Για τον ίδιο λόγο είχαμε και έχουμε ακόμη και τα προβλήματα με το νερό.
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις όμως ισχυρίζονταν ότι η διαχείριση που γινόταν ήταν καλή.
Και αυτό άσχετα αν ακόμη και μέχρι τώρα, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος στις πισίνες, τα πρατήρια βενζίνης πλένουν αυτοκίνητα με πόσιμο, οι τρυπημένες σωλήνες σε μεγάλες οικιστικές περιοχές χάνουν πάνω από 40% του νερού.
Επιπλέον, υπάρχουν χιλιάδες παράνομες διατρήσεις, δεν έχουμε κανόνες για τον εξοπλισμό σε σπίτια, δεν αξιοποιούμε το νερό της βροχής και δεν έχουμε κατασκευάσει αποχετευτικό σύστημα σε μεγάλες οικιστικές περιοχές για να δίνουμε επεξεργασμένο νερό στη γεωργία και όχι φυσικά στα γκολφ που ορισμένοι ακόμη συζητούν.
Αυτές οι ελλείψεις και η προσποίηση ότι όλα είναι καλά, είναι που μας οδήγησαν στο 2008 όταν γίναμε ρεζίλι διεθνώς για την αγορά νερού από άλλη χώρα με τάνκερς.
Αυτό από την μια είχε και τα καλά του γιατί ανάγκασε την κυβέρνηση να πάρει διορθωτικά μέτρα, αλλά δυστυχώς οδήγησε και σε βιαστικές αποφάσεις με τις αφαλατώσεις χωρίς προηγηθεί μελέτη για μέτρα μείωσης της ζήτησης.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ότι όπου έχει γίνει αφαλάτωση, η θάλασσα έχει νεκρωθεί σε μια περιοχή που μεγαλώνει κάθε χρόνο. Είναι ακατανόητο γιατί δίνουμε με τόση ευκολία τόσα πολλά λεφτά στις αφαλατώσεις και να μην μπορούμε να δώσουμε πολύ λιγότερα για να αλλάξουμε για παράδειγμα τις τρύπιες σωλήνες.
Όπως δεν πρέπει επίσης ποτέ να ξεχνούμε ότι οι αφαλατώσεις θα προσθέσουν και ένα μόνιμο ετήσιο έξοδο δεκάδων εκατομμυρίων στον προϋπολογισμό του κράτους για αγορά νερού και ηλεκτρισμού.
Η σπατάλη ενέργειας ποτέ δεν μας απασχόλησε σοβαρά αφού τα δημόσια κτήρια δεν έχουν πάρει κανένα σοβαρό μέτρο μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας αλλά ούτε και κτίζουμε τα κτήρια πρότυπο που συστήνει η ευρωπαϊκή οδηγία.
Αυτή τη στιγμή η έλλειψη μέτρων μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση του λογαριασμού στα σπίτια κατά 2% για να καλύψει η Αρχή Ηλεκτρισμού το ποσό των €15εκ που δίνει σε άλλες χώρες για να μπορούμε να εκπέμπουμε ρύπους.
Το 2013 όμως τα πράγματα θα αλλάξουν δραματικά αφού θα πρέπει να πληρώνουμε όλους τους ρύπους που εκπέμπουμε.
Έτσι αντί €15εκ θα πληρώνουμε πολλαπλάσια. Αυτό θα αυξήσει σημαντικά την τιμή του ηλεκτρισμού και θα δημιουργήσει αλυσιδωτά προβλήματα στην οικονομία.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που με ανησυχεί το μέλλον.
Το 2013 θα μπει σε εφαρμογή η συμφωνία που θα αντικαταστήσει τη συμφωνία του Κυότο και για την οποία γνωρίζουμε ήδη ότι θα αναλάβουμε να ξοδεύουμε ορισμένες δεκάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο για να βοηθούμε φτωχές χώρες να αναπτυχθούν με τρόπους φιλικούς προς το περιβάλλον.
Και έχουμε και τις υποχρεώσεις μας για μείωση των εκπομπών μας που η έλλειψη μέτρων θα μας οδηγήσει με σιγουριά σε νέες καταδίκες.
Αγαπητοί φίλοι και εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Ορισμένα από τα "παραδοσιακά" περιβαλλοντικά προβλήματα του τόπου μας όπως τις μεταφορές, τα απόβλητα, τα λύματα και ίσως και το υδατικό κινούνται πολύ αργά μεν, αλλά τουλάχιστον προς την σωστή κατεύθυνση για την επίλυσή τους.
Έχει προχωρήσει η ανακύκλωση, χτίζονται ΧΥΤΥ, έχει ενοποιηθεί η νομοθεσία για τα νερά και βλέπουμε τα πρώτα λεωφορεία στους δρόμους.
Παράλληλα όμως γεννιούνται νέα προβλήματα και επανεμφανίζονται παλιές αποφάσεις που προβλέπεται να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα και καταστροφές.
Οι κλιματικές αλλαγές, η ποιότητα του αέρα, τα απόβλητα, το νερό, τα σοβαρά προβλήματα των πόλεων, η ελλειμματική ευημερία των ζώων και η καθημερινή καταστροφή της φύσης είναι μόνο μερικά από τα πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Πριν λίγες μέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μας έστειλε στο δικαστήριο για την αδυναμία μας να πάρουμε μέτρα για να προστατέψουμε τους πολίτες από την πολύ κακή ποιότητα του αέρα στις πόλεις μας.
Το μέγεθος του προβλήματος μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό από το γεγονός ότι υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο πεθαίνουν περίπου 1000 άτομα στην Κύπρο λόγω της κακής ποιότητας του αέρα.
Δεν υπάρχει κανένας που να μην ήξερε τα προβλήματα με την ποιότητα του αέρα και τις βλαβερές επιδράσεις στην υγεία μας.
Και όμως εξακολουθούμε να δίνουμε περισσότερα λεφτά στο να κάνουμε αυτοκινητόδρομους και δρόμους ψηλών ταχυτήτων μέσα σε κατοικημένες περιοχές, παρά να βελτιώνουμε τα πεζοδρόμια, να κάνουμε διαβάσεις πεζών, να κάνουμε ποδηλατόδρομους και να αυξήσουμε το πράσινο σε νέα πάρκα και στα πεζοδρόμια.
Αυτό θα βελτίωνε σοβαρά το επίπεδο υγείας και την ποιότητα ζωής γενικότερα.
Οι επενδύσεις σε τέτοια έργα θα στοίχιζαν επίσης λιγότερο, θα δημιουργούσαν περισσότερες δουλειές σε όλη την Κύπρο αλλά πάνω από όλα, τα λεφτά θα κατέληγαν σε συμπολίτες μας με χαμηλά εισοδήματα.
Βλέπετε αγαπητοί φίλοι τις μέρες μας τα μεγάλα έργα εντυπωσιάζουν και προβάλλονται σαν ανάπτυξη.
Πάρτε για παράδειγμα τις μαρίνες που όλοι αγωνιούν να χτίσουν παντού αλλά, δεν νοιάζονται για την τεράστια ζημιά που θα προκαλέσουν στην κυπριακή φύση.
Και η καταστροφή θα είναι πέραν από κάθε φαντασία.
Οι πέτρες που χρειάζονται για να κτιστούν πολυκατοικίες και οι εκατοντάδες επαύλεις μέσα στη θάλασσα που θα βρεθούν άμα η κάθε μαρίνα χρειάζεται 3 λατομεία για πέτρες ;
Ποια περιοχή θα καταστραφεί;
Τα υπέροχα και όλο άγρια ζωή, φαράγγια της Αντρολύκου?
Τα κοκκινοχώρια; ή μήπως αυτό θα σημαίνει το τέλος της ορεινής περιοχής Τροόδους και του δάσους της Πάφου που πολλοί το ορέγονται εδώ και καιρό;
Αυτές είναι καταστροφές που προέρχονται από απληστία και το συμφέρον, οι ίδιοι λόγοι που μας οδήγησαν πιο πριν στο δικαστήριο για την ανικανότητά μας να προστατέψουμε το μοναδικό νερόφιδό μας, αφού μετατρέψαμε το χώρο του σε πίστα για μοτοσικλέτες, σκυβαλότοπο, σκοπευτήριο και οικόπεδα.
Το νερόφιδο δεν είναι δυστυχώς το μόνο ζώο που υποφέρει στην Κύπρο.
1½ εκ αμπελοπούλια που κάνουν το λάθος να επισκεφθούν το τόπο μας βασανίζονται για ώρες μπλεγμένα σε δίκτυα ή κολλημένα σε βερκά παρά το γεγονός ότι η παγίδευση απαγορεύεται σε όλη την Ευρώπη.
Πριν λίγες μέρες μου θύμισε κάποιος τη φράση που λέγεται για τους Κυπρίους που τρώνε ωσάν να πεθάνουν την επομένη αλλά κτίζουν τα σπίτια τους ωσάν να ζήσουν αιώνια.
Αυτά τα σπίτια που κτίζουμε παντού, σε κάθε λόφο και βουνοκορφή και νόμιμα μάλιστα ελέω της νομοθεσίας της μεμονωμένης κατοικίας.
Αυτές τις επαύλεις που από μεγαλομανία ορισμένοι στολίζουν την αυλή τους με πύθωνες, πιθήκους, κροκόδειλους και άλλα εξωτικά ζώα.
Το ίδιο κάνουν φυσικά και ορισμένοι Δήμοι που σώνει και καλά να διατηρούν ζώα σε κλουβιά, σε μη αδειούχους ζωολογικούς κήπους.
Τα καταφύγια σκύλων που λειτουργούν οι εθελοντές αντί οι τοπικές αρχές που έχουν την ευθύνη, δέχονται καθημερινά σκύλους που δεν αντέχουν το κλίμα της Κύπρου και συναντούν συνεχώς καταστάσεις βασανισμένων και εγκαταλειμμένων ζώων.
Και δεν είναι μόνο η ευημερία των ζώων που πάσχει σοβαρά στην Κύπρο.
Η κυπριακή φύση έχει δυστυχώς πολλές άλλες πληγές που μεγαλώνουν συνεχώς.
Έχουμε μετατρέψει την γη των παιδιών μας σε ένα απέραντο σκουπιδότοπο αφού πετούμε παντού χωρίς κανένα ενδοιασμό ψυγεία, πλυντήρια, αυτοκίνητα χαλάσματα, λάστιχα και βόθρους.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της αμέλειας που για πολλά χρόνια τώρα το κράτος επιδείκνυε στα θέματα αποβλήτων. Για τον ίδιο λόγο είχαμε και έχουμε ακόμη και τα προβλήματα με το νερό.
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις όμως ισχυρίζονταν ότι η διαχείριση που γινόταν ήταν καλή.
Και αυτό άσχετα αν ακόμη και μέχρι τώρα, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος στις πισίνες, τα πρατήρια βενζίνης πλένουν αυτοκίνητα με πόσιμο, οι τρυπημένες σωλήνες σε μεγάλες οικιστικές περιοχές χάνουν πάνω από 40% του νερού.
Επιπλέον, υπάρχουν χιλιάδες παράνομες διατρήσεις, δεν έχουμε κανόνες για τον εξοπλισμό σε σπίτια, δεν αξιοποιούμε το νερό της βροχής και δεν έχουμε κατασκευάσει αποχετευτικό σύστημα σε μεγάλες οικιστικές περιοχές για να δίνουμε επεξεργασμένο νερό στη γεωργία και όχι φυσικά στα γκολφ που ορισμένοι ακόμη συζητούν.
Αυτές οι ελλείψεις και η προσποίηση ότι όλα είναι καλά, είναι που μας οδήγησαν στο 2008 όταν γίναμε ρεζίλι διεθνώς για την αγορά νερού από άλλη χώρα με τάνκερς.
Αυτό από την μια είχε και τα καλά του γιατί ανάγκασε την κυβέρνηση να πάρει διορθωτικά μέτρα, αλλά δυστυχώς οδήγησε και σε βιαστικές αποφάσεις με τις αφαλατώσεις χωρίς προηγηθεί μελέτη για μέτρα μείωσης της ζήτησης.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ότι όπου έχει γίνει αφαλάτωση, η θάλασσα έχει νεκρωθεί σε μια περιοχή που μεγαλώνει κάθε χρόνο. Είναι ακατανόητο γιατί δίνουμε με τόση ευκολία τόσα πολλά λεφτά στις αφαλατώσεις και να μην μπορούμε να δώσουμε πολύ λιγότερα για να αλλάξουμε για παράδειγμα τις τρύπιες σωλήνες.
Όπως δεν πρέπει επίσης ποτέ να ξεχνούμε ότι οι αφαλατώσεις θα προσθέσουν και ένα μόνιμο ετήσιο έξοδο δεκάδων εκατομμυρίων στον προϋπολογισμό του κράτους για αγορά νερού και ηλεκτρισμού.
Η σπατάλη ενέργειας ποτέ δεν μας απασχόλησε σοβαρά αφού τα δημόσια κτήρια δεν έχουν πάρει κανένα σοβαρό μέτρο μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας αλλά ούτε και κτίζουμε τα κτήρια πρότυπο που συστήνει η ευρωπαϊκή οδηγία.
Αυτή τη στιγμή η έλλειψη μέτρων μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση του λογαριασμού στα σπίτια κατά 2% για να καλύψει η Αρχή Ηλεκτρισμού το ποσό των €15εκ που δίνει σε άλλες χώρες για να μπορούμε να εκπέμπουμε ρύπους.
Το 2013 όμως τα πράγματα θα αλλάξουν δραματικά αφού θα πρέπει να πληρώνουμε όλους τους ρύπους που εκπέμπουμε.
Έτσι αντί €15εκ θα πληρώνουμε πολλαπλάσια. Αυτό θα αυξήσει σημαντικά την τιμή του ηλεκτρισμού και θα δημιουργήσει αλυσιδωτά προβλήματα στην οικονομία.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που με ανησυχεί το μέλλον.
Το 2013 θα μπει σε εφαρμογή η συμφωνία που θα αντικαταστήσει τη συμφωνία του Κυότο και για την οποία γνωρίζουμε ήδη ότι θα αναλάβουμε να ξοδεύουμε ορισμένες δεκάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο για να βοηθούμε φτωχές χώρες να αναπτυχθούν με τρόπους φιλικούς προς το περιβάλλον.
Και έχουμε και τις υποχρεώσεις μας για μείωση των εκπομπών μας που η έλλειψη μέτρων θα μας οδηγήσει με σιγουριά σε νέες καταδίκες.
Σχόλια