Πάρκο Κροκοδείλων: Ανησυχίες για τη δημόσια υγεία από πιθανή διάδοση του ιού του Δυτικού Νείλου στην Κύπρο.
Καθ. Πέτρος Καραγιάννης, Καθ. Ανδρέας Χαραλάμπους, Δρ Αριστομένης Τούρβας και Δρ Behrooz Behbod
Τμήμα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας και Πληθυσμιακής Υγείας , Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Λευκωσίας
-----------------------------
Επί του παρόντος, διερευνάται η πιθανή μετακίνηση αριθμού κροκοδείλων από 
Πέραν του θέματος της ασφάλειας και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, είναι σημαντικό οι Κυπριακές Αρχές να εξετάσουν ενδεχόμενες συνέπειες από αυτή την μετακίνηση, στη δημόσια υγεία του Κυπριακού πληθυσμού. Οι λοιμώξεις κροκοδείλων και αλιγατόρων με τον ιό του Δυτικού Νείλου (WNV) έχουν τεκμηριωθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία από το 2003 όπου μελέτη κατέδειξε υψηλό ποσοστό μόλυνσης με WNV σε κροκόδειλους στο Ισραήλ (3).
Ο WNV ανήκει στην οικογένεια των Φλαβοιών, η οποία περιλαμβάνει περισσότερους από 70 διαφορετικούς ιούς. Μεταξύ αυτών είναι αρκετοί ιοί με κλινική σημασία, όπως ο ιός του δάγγειου πυρετού, ο ιός του κίτρινου πυρετού, ο ιός της εγκεφαλίτιδας που μεταδίδεται με κρότωνες, ο ιός της ιαπωνικής εγκεφαλίτιδας και ο ιός ζίκα, καθώς και λοιμώξεις χωρίς ενδιάμεσο διακομιστή όπως ο ιός της ηπατίτιδας C. Οι Φλαβοϊοί γενικά προκαλούν σοβαρά προβλήματα υγείας σε σχεδόν όλα τα μέρη του κόσμου.
Ο ιός του Δυτικού Νείλου μεταδίδεται από κουνούπια του γένους Culex που συναντάται επίσης στην Κύπρο (4,5). Σε 75% περίπου των μολυσμένων ατόμων συμπτώματα εμφανίζονται μερικώς ή καθόλου, ενώ το 20% περίπου εμφανίζει πυρετό, πονοκέφαλο, εμετό ή εξάνθημα. Σε λιγότερο από 1% των περιστατικών εμφανίζεται εγκεφαλίτιδα ή μηνιγγίτιδα, με σχετική δυσκαμψία του αυχένα, σύγχυση ή επιληπτικές κρίσεις και η ανάρρωση από τη λοίμωξη μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες έως μήνες. Υπάρχει ποσοστό θνησιμότητας 10% στην ομάδα των ασθενών με εμπλοκή του νευρικού συστήματος (6). Δεν υπάρχει ανθρώπινο εμβόλιο που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για προφύλαξη.
Συνήθως τα θηλυκά κουνούπια μολύνονται όταν τρέφονται από αίμα μολυσμένων πτηνών. Κρούσματα λοίμωξης από τον WNV έχουν υπάρξει στην Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, την Αυστραλία και τη Βόρεια Αμερική. Στις Ηνωμένες Πολιτείες χιλιάδες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί ετησίως, κυρίως τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο. Τα άλογα λειτουργούν επίσης ως δεξαμενή του ιού, ενώ πρόσφατες μελέτες που αποσκοπούν στην ανίχνευση αντισωμάτων κατά του WNV στο αίμα άλλων ειδών ζώων, συμπεριλαμβανομένων των ερπετών, έχουν καταδείξει τη μόλυνση κροκόδειλων του Νείλου εκτρεφόμενων στο Ισραήλ, κροκοδείλων που εκτρέφονται στο Μεξικό, τη Φλόριντα και τους αμερικανικούς άγριους αλιγάτορες στη Λουιζιάνα. Στην τελευταία περίπτωση, ο ιός βρέθηκε να συνδέεται με ασθένειες και θνησιμότητα σε αλιγάτορες όχι μόνο στη Λουιζιάνα, αλλά και στη Γεωργία και τη Φλόριντα. Επομένως, και σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, οι κροκόδειλοι αποτελούν επιπρόσθετη δεξαμενή μόλυνσης (7).
Την τελευταία δεκαετία, ο WNV φαίνεται να έχει εισβάλει στη Νότια και Ανατολική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων χωρών όπως η Ιταλία, η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Ρουμανία, καθώς και την Τουρκία και το Ισραήλ (8). Στο Ισραήλ, πρόσφατες έρευνες σε ορούς έχουν δείξει αυξανόμενο επιπολασμό αντισωμάτων κατά του ιού (9). Ομοίως, στην Ελλάδα, δύο επιδημίες το 2010 και το 2011 προκάλεσαν 250 περιπτώσεις νευρικής νόσου με 15% ποσοστό θνησιμότητας (10,11). Ο ιός του Δυτικού Νείλου είναι ενδημικός στο Ισραήλ, επηρεάζοντας ετησίως 40-160 άτομα (9), με την μεγαλύτερη επιδημία να εμφανίζεται το 2000, με 417 περιπτώσεις με ορολογική επιβεβαίωση και 35 θανάτους (12).
Στην Κύπρο υπήρξε μόνο μία διαγνωσθείσα περίπτωση που εισήχθη από την Ελλάδα (13).
Με βάση τα πιο πάνω, η εισαγωγή κροκοδείλων στην Κύπρο σε συνδυασμό με την παρουσία στην Κύπρο κουνουπιών του ίδιου γένους που είναι γνωστό ότι εμπλέκονται στη μετάδοση του ιού,(3, 4, 7, 14) ενδέχεται να δημιουργήσει κινδύνους για τη δημόσια υγεία, ώστε το όλο θέμα να πρέπει να τύχει εκ των προτέρων πλήρους και δέουσας έρευνας.
Βιβλιογραφία:
3. Steinman A et al. West Nile Virus
Infection in Crocodiles. Emerg Infect Dis 2003; 9: 887-889.
4. Violaris M, Vasquez MI, Samanidou A, Wirth MC, Hadjivassilis A. The mosquito
fauna of the Republic of Cyprus: a revised list. J Am Mosq Control Assoc 2009;25:199-202.
5. Alout H, Berthomieu A, Hadjivassilis A,
Weill M. A new amino-acid substitution in acetylcholinesterase 1 confers
insecticide resistance to Culex pipiens mosquitoes from Cyprus.
Insect Biochem Mol Biol. 2007;37:41-7.
6. Carson
PJ, Konewko P, Wold KS, et al. Long-term clinical and
neuropsychological outcomes of West Nile virus infection. Clin Infect
Dis 2006;43: 723–30.
7. Ariel E. Viruses in reptiles. Vet Res
2011;42:100.
8. Vogels C, Göertz GP, Pijlman GP,
Koenraadt CJM. Vector competence of European mosquitoes for West Nile virus.
Emerging Microbes & Infections 2017; 6: e96.
9. Bassal R, Shohat T, Kaufman Z, Mannasse
B, Shinar E, Amichay D, et al. The seroprevalence of West Nile Virus in Israel:
A nationwide cross sectional study. PLoS One 2017;12:e0179774.
10. Papa A. West Nile
virus infections in Greece: an update. Expert
Rev Anti Infect Ther
2012;10:743-50.
12. Weinberger et al. West Nile Virus
Outbreak, Israel, 2000: Epidemiological Aspects. Emerging Infectious Diseases
Journal 2001; Vol 7, No 4
13. Paphitou NI, Tourvas A, Floridou D,
Richter J, Tryfonos C, Christodoulou C. The first human case of neuroinvasive West Nile virus infection identified in Cyprus. J Infect Public Health 2017;10:891-893.
Σχόλια